نحوه نگهداری آجیل های عید

اگر می خواهید آجیل شب عیدتان را مانند روز اولی که خریداری کردید ، تازه و خوش طعم باقی بماند کافی است این نکات را رعایت کتید.

_ نگهداری غیراصولی آجیل شب عید و مغزهای خوراکی، روند کپک زدگی آن را تسریع می کند.

_ اگر آجیل شب عید در فریزر نگهداری شود، به مدت یک سال یا بیشتر ماندگاری دارد. مدت ماندگاری آجیل در یخچال نیز ۶ ماه است اما اگر در دمای اتاق قرار گیرد این زمان به ۳ ماه کاهش پیدا می کند.

_ لازم است آجیل ها را در ظرف هایی گذاشت که غیرقابل نفوذ است زیرا مغزها به راحتی بوی مواد اطراف را به خود جذب می کند. علاوه بر آن نور اضافه می تواند به مغزها آسیب برساند. مغزها را باید در مکان تاریک، خنک و خشک نگه داری کرد.

_ گرمای زیاد باعث فاسد شدن سریع تر آن ها می شود.
_ مغزها را خام خریداری کنید.

_ آنچه باید بدانید این است که گردو و بادام زمینی نسبت به مغزهای دیگر سریع تر فاسد می شود. در حالی که بادام درختی و بادام هندی ماندگاری بیشتری دارد.

_ مغزهای بدون پوست نسبت به مغزهای با پوست سریع تر فاسد می شود.

نشانه‌های فساد ماست چیست؟

آیا تا به حال برایتان پیش آمده است که تاریخ مصرف ماست‌تان بگذرد و ندانید که آیا این اتمام تاریخ مصرف به معنای فاسد شدن ماست است یا می‌توان آن را تا چند روز آینده هم مصرف کرد؟ اصلا آیا می‌دانید که نشانه فساد ماست چیست؟

متخصص بهداشت مواد غذایی در پاسخ به این پرسش‌ها گفت: «ماست به‌خاطر 2 ویژگی خاصی که دارد، فسادش نسبت به سایر مواد غذایی با تاخیر بیشتری صورت می‌گیرد. یکی از این ویژگی‌ها، آن است که شیر مصرفی برای تهیه ماست، باید جوشیده شده باشد و با شیر خام نمی‌توان ماست، درست کرد. دومین ویژگی هم فعالیت میکروارگانیسم‌های غیر بیماری‌زا داخل محیط ماست است. این میکروارگانیسم‌ها یا باکتری‌ها، به‌صورت رقابتی اجازه رشد به سایر باکتری‌ها را نمی‌دهند و به این ترتیب، روند فاسد شدن این محصول لبنی را به تعویق می‌اندازند».

متخصص بهداشت مواد غذایی به این نکته هم اشاره کرد که همین میکروارگانیسم‌ها، باعث تولید اسیدلاکتیک در ماست می‌شوند و وجود این محیطی اسیدی هم عامل دیگری برای فساد دیرهنگام ماست است.

«خود اسید لاکتیک باعث کاهش pH ماست می‌شود و جلوی رشد میکروب‌ها در محیط آن را می‌گیرد».

وی تاکید می‌کند که تمام این ویژگی‌ها دست به دست هم می‌دهند تا از ماست محصولی بسازند که به‌سادگی فاسد نشود.

«اگرچه بحث مسموم شدن با مصرف ماست، تقریبا منتفی است اما کیفیت این محصول می‌تواند تحت شرایطی به‌شدت پایین بیاید و آن را غیر قابل مصرف کند».

چه شرایطی؟ «اگر ماست در معرض حرارت محیطی بالا، تابش نور آفتاب یا گرمای شدید قرار بگیرد، پروتئین‌هایش هیدرولیز و تجزیه به اسیدهای آمینه‌ای می‌شوند که مزه تلخی دارند. با این حساب می‌توان گفت که تلخ شدن یا کپک زدن ماست نشانه از دست رفتن ایمنی خوراکی آن است و در این شرایط باید ماست را دور بریزید».

 

آشنایی با گیاهان دارویی استان گیلان

استان گیلان به دلیل بارش‌های فراوان و داشتن خاک حاصلخیز، از نظر پوشش گیاهان دارویی بسیار غنی است. در این مقاله با چند نونمه از این گیاهان و خواص درمانی آنها آشنا می‌شویم.

 

استان گیلان به مرکزیت کلان‌شهر رشت، دهمین استان پرجمعیت کشور است. این استان از جنوب با استان‌های زنجان و قزوین، از شرق با استان مازندران و از غرب با استان اردبیل هم‌جوار است و دریای خزر و کشور آذربایجان در شمال این استان قرار دارند. استان گیلان در انتهای قسمت غربی رشته‌کوه البرز و در بخش غربی جلگه‌های حاشیه‌ی دریای خزر واقع شده است. قرار گرفتن بین ارتفاعات البرز و دریای خزر باعث شده است تا تاثیرات متقابل این دو پدیده‌ی جغرافیایی بر یکدیگر، شرایط اقلیمی شاخصی را در استان گیلان به وجود آورد.

جریانات جوی که بر فراز دریای خزر مرطوب شده‌اند، با برخورد به مانع قوی البرز، بارش‌های فراوانی را در این ناحیه پدید می‌آورند و استان گیلان را به مرطوب‌ترین استان کشور و مرطوب‌ترین منطقه‌ی سواحل جنوبی دریای خزر تبدیل می‌کنند.

استان گیلان با میانگین بارندگی سالانه بالاتر از ۱۵۰۰ میلی‌متر، رتبه‌ی اول کشور را در اختیار دارد. در نتیجه‌ی این بارش‌های فراوان، بیش از ۴۰ رودخانه در استان گیلان جریان دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به سفیدرود، آستاراچای و رود چمخاله اشاره کرد. آب‌و‌هوای استان گیلان معتدل و مرطوب است و در بیشتر مناطق، طبیعتی پوشیده از جنگل دارد. تبخیر فراوان دریای خزر باعث افزایش رطوبت هوا می‌شود و دما تحت تاثیر رژیم حرارتی مدیترانه‌ای معتدل می‌ماند. این ویژگی، در کنار بارندگی‌های متعدد و حاصلخیزی خاک منطقه مهم‌ترین دلایل غنی بودن استان گیلان از نظر پوشش گیاهی هستند.

جنگل‌ها و مراتع این ناحیه، زیستگاه گونه‌های متنوعی هستند که در حدود ۲۵ درصد آنها جزو خانواده‌ی گیاهان دارویی هستند. در ادامه با تعدادی از آنها آشنا می‌شویم.

گل گاوزبان

یکی از شناخته‌شده‌ترین گیاهان دارویی است که بومی استان گیلان است و در ارتفاعات البرز غربی به صورت خودرو رشد می‌کند. ساقه‌هایی شیاردار، توخالی و آب‌دار دارد که در قسمت فوقانی خود به انشعابات منتهی به گل ختم می‌شوند. تارهای سفید و خشن تمامی سطح این ساقه‌ها و انشعابات و حتی سطح بیرونی غنچه‌ها را پوشانده‌اند و هر چه به گل نزدیک‌تر می‌شوند متراکم‌تر می‌شوند. برگ‌های پهن و نوک‌تیز این گیاه که سطح صافی ندارند در حاشیه‌ی خود کنگره‌های ظریفی دارند و با دمبرگ کوتاهی به ساقه متصل شده‌اند. گل‌های ستاره‌ای شکل این گیاه، ۵ گلبرگ بیضی‌شکل و نوک‌تیز دارند و بنفش هستند. میوه‌ی این گیاه که به شکل فندقی کوچک و سطح آن دارای برجستگی‌های ظریفی است، قهوه‌ای تیره است.

گل گاوزبان

گل‌های خشک‌شده‌ی این گیاه، مصارف درمانی دارند و بیشتر به شکل دمنوش استفاده می‌شوند. گل گاوزبان طبیعت گرم و تر دارد، نشاط‌آور و آرام‌بخش است، افسردگی و اضطراب را رفع می‌کند، در بهبود کیفیت خواب مؤثر است و درهای عصبی را تسکین می‌دهد. مقوی قلب و اعصاب است، خون را رقیق می‌کند، انسداد عروق را از بین می‌برد و انواع تب را کاهش می‌دهد. دمنوش گل گاوزبان بهترین نوشیدنی در فصل سرما است. این دمنوش علاوه بر مداوای سرماخوردگی، مرهمی قوی برای درمان سرفه‌های ناشی از این بیماری است. همچنین این دمنوش برای مبتلایان به آلرژی‌های فصلی بسیار مفید است.

زولنگ

این گیاه خاردار که بومی نواحی شمال ایران است با نام چوچاق نیز شناخته می‌شود و از تیره‌ی چتریان است. این گیاه در ابتدای رویش و قبل از رشد ساقه، برگ‌های لوب‌دار دارد که با دمبرگ بلند به ریشه متصل هستند و به صورت گروهی روی زمین پهن می‌شوند. این برگ‌های نرم و لطیف به عنوان سبزی خوراکی، مصرف غذایی دارد. این گیاه بعد از رشد ساقه دارای برگ‌هایی پهن با بریدگی‌هایی عمیق می‌شود که لبه‌ی کنگره‌دار آنها خاردار است. گل‌های به هم‌فشرده و کپه‌ای این گیاه، کاسبرگ‌هایی خاردار دارند و در گونه‌های مختلف رنگشان متفاوت است. رنگ گل‌ها در گونه‌های قابل استفاده، سفید مایل به زرد یا آبی ملایم است.

زولنگ

ریشه‌ی ضخیم زولنگ که بوی نامطبوعی ندارد و کمی شیرین است، خواص دارویی دارد. ریشه‌ی زولنگ طبع گرم و خشک دارد، بادشکن و ضدنفخ است و دل‌درد و دل‌پیچه را تسکین می‌دهد. این ریشه سموم را از بدن دفع می‌کند، ضدالتهاب است، در علاج استفراغ پی‌درپی کاربرد دارد، سنگ کلیه و مثانه را دفع می‌کند، بواسیر را از بین می‌برد و دردهای روماتیسمی را تسکین می‌دهد. این ریشه‌ی دارویی اشتهاآور است و مصرفش برای افزایش شیردهی و تنظیم عادت ماهیانه به زنان توصیه می‌شود. استعمال خارجی ریشه‌ی ‌زولنگ، ورم‌های شدید را درمان می‌کند.

عروسک پشت پرده

این گیاه که نام دیگرش «کاکنه» است، ساقه‌هایی گوشت‌دار و راست دارد که معمولا ارتفاعشان به یک متر هم نمی‌رسد. این گیاه برگ‌هایی پهن و کنگره‌دار دارد که با دمبرگ‌هایی بلند به ساقه متصل می‌شوند و گل‌های کوچکش، سفید و ۵ گلبرگی هستند. این گیاه، ریشه‌ای خزنده و منشعب دارد که در رشد سریع گیاه بسیار مؤثر است. عروسک پشت پرده، کاسه‌گل بزرگی به رنگ نارنجی متمایل به قرمز دارد که میوه‌ی نارنجی‌رنگ گیاه به شکل هسته درون آن قرار گرفته است. در فصل پاییز، تحت تاثیر فعالیت باکتری سلولزخوار، کاسه‌گل تجزیه می‌شود و فقط رگبرگ‌های آن به شکل تور سفیدرنگ ظریفی باقی می‌ماند به صورتی که میوه‌ی درون آن نمایان می‌شود. علت نامگذاری گیاه به عروسک پشت پرده، همین شکل پاییزی میوه و گل آن است.

عروسک پشت پرده

قسمت قابل استفاده‌ی گیاه عروسک پشت پرده، میوه‌ی شبیه به گیلاس آن است که طبعش سرد و خشک است و ویتامین ث بیشتری نسبت به لیمو دارد. این میوه‌ی جنگلی، تب را کاهش می‌دهد، تصفیه‌کننده‌ی خون است و اسید اوریک را رفع می‌کند، بیماری‌های کلیه و مثانه را درمان می‌کند، در بهبود زخم‌های مجاری ادراری و بواسیر مفید است و انگل‌های معده و روده را دفع می‌کند. مصرف این میوه‌ی پاییزی نقش زیادی در درمان بیماری‌های نقرس، روماتیسم و هپاتیت دارد و استعمال خارجی آن، ناراحتی‌های پوستی مانند جوش را برطرف می‌کند.

کوله‌خاس

درختچه‌ی جنگلی کوچکی است که سایه‌پسند است و خزان ندارد. این درختچه‌ی تیغ‌دار از نوع گیاهان فاقد برگ و دارای ساقه‌های برگ‌نما، کلادود(Cladode)، است. ساقه‌های برگ‌نما که به آنها برگ کاذب نیز گفته می‌شود، انشعابات ساقه‌ی اصلی هستند که به شکل برگ پهن شده و عمل برگ را انجام می‌دهند. در این نوع گیاهان، گل‌ها از قسمت میانی همین برگ‌های کاذب می‌شکفند و به میوه تبدیل می‌شوند. برگ‌های کاذب کوله‌خاس، بیضی‌شکل هستند و به خاری ظریف منتهی می‌شوند.

کوله خاس

کوله خاس

این گیاه گل‌های بسیار کوچک به رنگ سفید مایل به سبز و میوه‌ی کروی قرمز دارد. ریشه‌ی ضخیم، افقی و منشعب کوله‌خاس که خاکستری است خواص دارویی دارد و در سال‌‌های اخیر به دلیل خواص بی‌نظیرش به کشورهای دیگر صادر می‌شود. ریشه‌ی کوله‌‌خاس، ادرارآور است، در درمان بیماری‌های کلیه و مثانه کاربرد دارد، اشتها را افزایش می‌‌دهد، عروق سیاهرگی را تقویت می‌کند، در درمان تورم سیاهرگی (واریس) و تورم گره‌های لنفاوی مفید است و بافت‌های آب‌آورده را مداوا می‌کند. مصرف خوراکی و استعمال موضعی این ریشه‌ی دارویی برای درمان بواسیر توصیه می‌شود.

آقطی سیاه

این گیاه که با نام «انگور کولی » نیز شناخته می‌شود، درختچه‌ای است که در نواحی مرطوب و سایه‌دار رشد می‌کند و ارتفاعش در نواحی مساعد به ۱۰ متر هم می‌رسد. پوست تنه‌ی این درختچه، خاکستری‌رنگ است و برگ‌های مرکب آن از ۵ تا ۷ برگچه‌ی بیضی‌شکل و کنگره‌دار تشکیل شده‌اند. این گیاه گل‌های خوشه‌ای سفیدرنگ و ۵ گلبرگی دارد و میوه‌های کروی و ریز آن به رنگ بنفش تیره هستند. میوه‌‌های این درختچه، اواخر پاییز می‌رسند و فقط به صورت پخته قابل استفاده هستند. قسمت‌های مختلف آقطی سیاه، خواص دارویی دارند؛ گل، برگ، میوه، ریشه و پوست داخلی ساقه.

آقطی

آقطی

البته استفاده از ریشه و پوست داخلی ساقه، تاثیرات بیشتر و بهتری دارد. آقطی سیاه طبع سرد و خشک دارد و برای رفع یبوست در افراد سالخورده و کسانی که روده‌ی آنها عملکرد ضعیفی دارد، بهترین دارو است. این گیاه جنگلی، روماتیسم را درمان می‌کند، درد مفاصل را تسکین می‌دهد، موجب تسریع در بهبود استخوان شکسته می‌شود و درمان‌کننده‌‌ی بیماری‌های تنفسی است. مصرف خوراکی و استعمال خارجی این گیاه، التیام‌بخش انواع آسیب‌های پوستی است، خارش پوست را مداوا می‌کند و موجب طراوت و شادابی پوست می‌شود. بر اساس تحقیقات انجام شده، استفاده از عصاره‌ی آقطی سیاه، راه حل مؤثری در درمان و پیشگیری از انواع آنفلوآنزا است. عصاره‌ی آقطی سیاه، به سیستم ایمنی افراد برای مبارزه با ویروس‌ها کمک می‌کند، مانع از نفوذ ویروس به سلول‌های سالم می‌شود و طول دوره‌ی بیماری را کاهش می‌دهد.

گل ساعتی

بوته‌ای همیشه سبز است که به دلیل داشتن ساقه‌هایی بلند و بالارونده، رشد سریعی دارد. برگ‌های این گیاه، ظاهری پنجه‌ای دارند و پهنک آنها از سه لوب بیضی‌شکل تشکیل شده است. این برگ‌ها به وسیله‌ی دمبرگ‌هایی به ساقه متصل می‌شوند که در محل اتصالشان به ساقه، برجستگی دارند. گل‌های منفرد و درشت این گیاه، کاسبرگ‌ها و گلبرگ‌هایی هم‌شکل دارند، در رنگ‌های صورتی، قرمز، ارغوانی، بنفش، آبی و سفید دیده می‌شوند و معطر هستند. میوه‌ی کروی این گیاه، که در فصل پاییز می‌رسد، پوستی سبز یا قهوه‌ای دارد، گوشتش زرد است و هسته‌های متعددی را در خود جای‌ می‌دهد. برگ و میوه‌ی گل ساعتی خواص دارویی دارند و طبعشان گرم است.

گل ساعتی

گل ساعتی

برگ گل ساعتی، آرام‌بخش است، اضطراب را درمان می‌کند، در بهبود کیفیت خواب مؤثر است، دردهای عصبی را تسکین می‌دهد، سرگیجه را رفع می‌کند و ضد تشنج است. از این برگ‌ها برای درمان لرزش افراد سالخورده، آرام کردن کودکان بیش‌فعال و کاهش گرگرفتگی در زنان یائسه استفاده می‌شود. میوه‌ی گل ساعتی (Passion Fruit)، سرشار از آنتی‌آکسیدان است و مقادیر فراوانی مواد معدنی و ویتامین دارد. این میوه ضدحساسیت است، یبوست را برطرف می‌کند، میزان چربی و کلسترول خون را کاهش می‌دهد و برای پایین آوردن فشار خون مفید است.

غافث

این گیاه که در مناطق سایه‌دار رشد می‌کند، ساقه‌های راست و پوشیده از کرک دارد. برگ‌های این گیاه از نوع مرکب هستند و هر کدام از ۵ تا ۹ برگچه‌ی بزرگ و کنگره‌دار تشکیل شده‌اند. گل‌آذین این گیاه به صورت سنبله‌ای بلند در انتهای ساقه‌ی گل‌دهنده قرار دارد و گل‌های کوچکش زردرنگ هستند. میوه‌ی کروی این گیاه، درون پوشینه‌ای قرار دارد که گرداگرد آن را خارهای قلاب‌شکل، احاطه کرده‌اند. وقتی میوه‌ها می‌رسند، پوشینه باز می‌شود، خارها حالت شعاعی پیدا می‌کنند و با عبور حیوانات از کنار گیاه، میوه‌ها به وسیله‌ی همین خارها به پوست و پشم آنها می‌چسبند. دلیل دامنه‌ی گسترده‌ی انتشار این گیاه، همین ویژگی میوه‌ی آن است.

غافث

برگ‌های خشک شده و سرشاخه‌های گل‌دار گیاه غافث، که در طب سنتی به دوای جگر معروف است، خواص دارویی دارند و طبعشان گرم و خشک است. غافث، التهاب گلو و ورم لوزتین را درمان می‌کند، در التیام زخم‌های داخلی مؤثر است و اسهال را مداوا می‌کند. این گیاه، کبد را تقویت می‌کند، ورم طحال را تحلیل می‌برد، انسداد مجاری کبد و طحال را رفع می‌کند و دفع‌کننده‌ی سنگ‌های صفراوی است. با توجه به تحقیقات جدید، استفاده از عصاره‌ی گیاه غافث به مبتلایان بیماری ام اس توصیه می‌شود.

 

نان را در یخچال نگه داریم یا فریزر؟

برخی تصور می‌کنند گذاشتن نان در یخچال، جلوی بیات شدن آن را می‌ گیرد.
نان تازه‌‌ ای که از تنور یا فر بیرون می‌ آید، بافت نرم و عطر و طعم دلچسبی دارد اما بی‌ توجهی به اصول نگهداری‌ اش، مغزش را سفت می‌ کند، به طوری که کمتر کسی حاضر می‌ شود به آن لب بزند و به اصطلاح به آن نان «بیات» می‌ گویند.

نگهداری نان
نان تازه‌‌ای که از تنور یا فر بیرون می‌آید، بافت نرم و عطر و طعم دلچسبی دارد اما بی‌توجهی به اصول نگهداری‌اش، مغزش را سفت می‌کند، به طوری که کمتر کسی حاضر می‌شود به آن لب بزند و به اصطلاح به آن نان «بیات» می‌گویند. عده‌ای تصور می‌کنند گذاشتن نان در یخچال، جلوی بیات شدن آن را می‌گیرد اما این باور غلط است زیرا این کار روند بیات‌شدن را سریع‌تر می‌کند. تنها راه پیشگیری از بیات‌شدن نان، نگه‌داشتن آن در فریزر در دمای منفی ۱۰ تا منفی ۴ درجه سانتیگراد است. شاید خود شما هم به‌طور تجربی متوجه تفاوت‌های بین این دو شرایط نگهداری شده‌ باشید؛ هنگامی که نان را در فریزر می‌گذاریم، رطوبت یا آب موجود در بافت آن منجمد می‌شود و دیگر آبی در بافت نان نمی‌ماند که میان مولکول‌های پروتئین و نشاسته منتقل و کریستاله شود، به این ترتیب می‌توان نان را به مدت ۳-۲ ماه در فریزر نگه داشت. با بیرون آوردن نان از فریزر، آب منجمد شده بافت آن دوباره به حالت مایع برمی‌گردد و حالت تازه به خود می‌گیرد

اما در محیط یخچال و اتاق، آب موجود در بافت نان نه تنها به نقطه انجماد نمی‌رسد بلکه میان مولکول‌های پروتئینی و نشاسته‌ای، منتقل و باعث کریستاله شدن این مولکول‌ها و بیات شدن نان می‌شود

جالب است بدانید در روستاها یا مناطقی که به یخچال دسترسی ندارند، برای افزایش ماندگاری نان آن را زیر آفتاب خشک می‌کنند؛ با این کار آب از بافت نان حذف می‌شود و روند بیات شدن نان رخ نمی‌دهد. سرانجام اینکه اگر چه توصیه ما به خرید روزانه نان است، اما اگر به هر دلیلی بیش از مصرف یک وعده نان در اختیار دارید، آن را در فریزر قرار دهید و با توجه به نوع نان قبل از مصرف آن را ۲۰-۵ دقیقه در دمای اتاق بگذارید.
عده‌ای تصور می‌کنند گذاشتن نان در یخچال، جلوی بیات شدن آن را می‌ گیرد اما این باور غلط است زیرا این كار روند بیات‌شدن را سریع‌ تر می‌ كند. تنها راه پیشگیری از بیات‌ شدن نان، نگه‌ داشتن آن در فریزر در دمای منفی 10 تا منفی 4 درجه سانتیگراد است. شاید خود شما هم به‌ طور تجربی متوجه تفاوت‌ های بین این دو شرایط نگهداری شده‌ باشید؛ هنگامی که نان را در فریزر می‌ گذاریم، رطوبت یا آب موجود در بافت آن منجمد می‌ شود و دیگر آبی در بافت نان نمی‌ ماند که میان مولکول‌ های پروتئین و نشاسته منتقل و کریستاله شود، به این ترتیب می‌ توان نان را به مدت 3-2 ماه در فریزر نگه داشت. با بیرون آوردن نان از فریزر، آب منجمد شده بافت آن دوباره به حالت مایع برمی‌ گردد و حالت تازه به خود می‌ گیرد.

اما در محیط یخچال و اتاق، آب موجود در بافت نان نه تنها به نقطه انجماد نمی‌ رسد بلكه میان مولكول‌ های پروتئینی و نشاسته‌ ای، منتقل و باعث كریستاله‌ شدن این مولکول‌ ها و بیات‌ شدن نان می‌ شود.

جالب است بدانید در روستا ها یا مناطقی که به یخچال دسترسی ندارند، برای افزایش ماندگاری نان آن را زیر آفتاب خشک می‌ کنند؛ با این كار آب از بافت نان حذف می‌ شود و روند بیات شدن نان رخ نمی‌ دهد. سرانجام اینكه اگرچه توصیه ما به خرید روزانه نان است، اما اگر به هر دلیلی بیش از مصرف یک وعده نان در اختیار دارید، آن را در فریزر قرار دهید و با توجه به نوع نان قبل از مصرف آن را 20-5 دقیقه در دمای اتاق بگذارید.

 

 

 

در موارد ضروری و نیاز فوری می‌ توان نان فریز شده را از بسته‌ بندی خارج نمود و مستقیما در فر قرار داد
نکاتی مهم در مورد نگه‌ داری نان در فریزر
برای نگهداری نان در فریزر لازم است نان خریداری شده كاملا خنك شود، به قطعات كوچك و مناسب تقسیم گردد و پس از قرار دادن در كیسه‌ های پلاستیكی مناسب در حداقل زمان ممكن به فریزر انتقال یابد.

برای مصرف نیز مقدار مورد نیاز را از بسته خارج كنید و برای خروج از حالت انجماد در بسته پلاستیكی و در محیط اتاق یا آشپزخانه قرار دهید. بهتر است درب بسته نان به صورت باز باشد تا رطوبت محتوی بسته اجازه خروج داشته باشد.

اگر نان قبل از بسته‌ بندی خنك نشود، به دلیل تعریق رطوبت موجود در نان، پوسته نان بسته‌ بندی شده حالت خیس و مرطوب به خود می‌ گیرد و محیطی مناسب برای رشد كپك ایجاد خواهد شد. علاوه بر این باعث بیات شدن زودرس، افزایش ضایعات نان و ایجاد بیماری گوارشی می‌ گردد.

سلامت بدن با یک کف دست نان
در فرآیند انجماد همیشه توصیه می‌ گردد اگر قطعه نان خیلی بزرگ نباشد، تا حد امكان به صورت كامل ( برش نخورده ) منجمد گردد، چون در این حالت قابلیت حفظ طعم و بو افزایش می‌ یابد.

زمانی كه قطعات كامل یا بریده شده نان در بسته‌های پلاستیكی برای فریز كردن آماده می‌شوند، خارج نمودن هوای موجود در كیسه یا بسته مربوط به نگهداری نان، روند بیات شدن و همچنین تشكیل كریستال‌ های یخ را كاهش می‌ دهد و طبیعی است كه نان نگهداری شده پس از خروج از حالت انجماد، شادابی بافت و مزه خود را بیشتر حفظ خواهد نمود.

چگونه به وسیله فر یا مایكروویو نان را از حالت انجماد خارج نماییم؟

* خروج از انجماد در فر
در موارد ضروری و نیاز فوری می‌ توان نان فریز شده را از بسته‌ بندی خارج نمود و برای گرم شدن، آن را مستقیما در فر قرار داد كه طبیعی است در این حالت، نان خشك‌تر از حالت طبیعی خواهد بود، ولی برای این امر لازم است ابتدا نان از بسته پلاستیكی خارج شده و به طور كامل در یك لفاف آلومینیومی پیچیده شود و سپس در فر با دمای 175 درجه سانتیگراد، برای مدت حدود 10 تا 20 دقیقه (بسته به حجم قطعه نان) قرار بگیرد.

* خروج از انجماد در مایكروویو
خروج از انجماد نان با بهره‌ گیری از مایكروویو نیز میسر است كه در این حالت، به دلیل انتقال مولكول‌ های آب، خروج از انجماد صورت می‌ گیرد و با توجه به زمان‌ های انتخابی كنترل شده، می‌ توان نانی بسیار ترد، نرم و یا مرطوب و بعضا خمیری و لاستیكی به دست آورد.

 

منابع : salamatiran.com

hamshahrionline.ir