چای یكی از پر طرفدارترین نوشیدنیهای دنیاست كه در بین ایرانیان از ارزش و اهمیت خاصی برخوردار است و معمولاً ایرانیان بعد از مصرف غذا از این نوشیدنی استفاده میكنند؛ چای به عنوان نوشیدنی پیش غذا، پس غذا و در وعده صبحانه مصرف میشود و میتوان گفت كه بعد از آب یكی از ارزانترین و پرطرفدارترین نوشیدنیها در دنیا محسوب میشود .چای علاوه بر اینكه یك نوشیدنی محسوب میشود به عنوان یك گیاه دارویی با ارزش نیز تلقی میشود.
فواید چای :
خاصیت چای؛ ضد درد و ضد افسردگی 50
به اعتقاد محققان ،چای برای بیماران قلبی مفید است و از بروز لخته در خون كه موجب بروز حملههای قلبی و سكتههای مغزی میشود، پیشگیری میكند، البته چای به هضم غذا نیز كمك میكند.
چای به دلیل داشتن كافئین از بروز خستگی پیشگیری میكند همچنین این نوشیدنی آرامبخش است و میتواند سردرد ناشی از خستگی روزانه را از بین ببرد. چای سرشار از آنتی اكسیدان است كه از بروز سرطان پیشگیری میكند.
چای دارای ۵۰ خاصیت است كه از مهمترین آنها میتوان به ضد درد، ضد آمیب، ضد آلزایمر، ضد آرتریت، ضد تصلب شرایین، ضد باكتری، ضد سرطان، ضد افسردگی، ضد قند خون، ضد التهاب، آنتی اكسیدان، ضد اسپاسم، ضد ویروس، قابض، مقوی قلب، محرك سیستم عصبی مركزی، ادرار آور، محافظ كبد، كاهنده پرفشاری خون، محرك قدرت ایمنی بدن، كاهش دهنده چربی خون و كاهش دهنده تری گلیسریدها اشاره كرد.
چای تازه دم، برطرف كننده خستگی
هر چه چای تازه دمتر باشد، خوش بو و خوش طعمتر است و هر چه بماند، مواد تلخ آن بیشتر شده و بو و مزه آن را تغییر میدهد البته چای هرچه ماندهتر باشد، خاصیت رفع كننده خستگی آن كاهش پیدا میكند چون كافئین آزاد شده با دیگر مواد تركیب شده و خاصیت خود را از دست میدهد.
چای را باید با فاصله نیم ساعت بعد از غذا مصرف كرد به دلیل اینكه از جذب آهن در بدن پیشگیری میكند؛ به همین دلیل توصیه میشود كه چای همراه با غذا مصرف نشود.
مصرف چای در ایران با وارداتی که از طریق شمال (کشورچین) و از طریق جنوب (کشورهند ) انجام می گرفت تامین می شد . در سال ۱۲۶۱ هـ ش، شخصی به نام حاج محمد اصفهانی کشت چای در ایران را آغاز نمود ولی به عللی رونق و توسعه نیافت تا در سال ۱۲۷۹ هـ ش، بار دیگر با تلاش محمد میرزای چایکار ملقب به کاشف السلطنه که ژنرال کنسول ایران در هندوستان بود، آغاز گردید . او با این دیدگاه که مقدار زیادی ارز برای واردات چای صرف می گردد و تولید چای می تواند یکی از منابع عظیم برای رونق اقتصادی کشور باشد اقدام به کشت چای نمود .
کاشف السلطنه در هندوستان با وجود اینکه دولت هند از یادگیری فنون چایکاری برای اتباع خارجی شدیداٌ ممانعت بعمل می آورد، توانست فنون کشت و تولید چای را بیاموزد و با مطالعه و بررسی شرایط آب و هوایی ایران و مشابهت آب و هوای شمال کشور با کشور هندوستان طی فداکاری و زحمات فراوان، تعداد زیادی بذر و سه هزار اصله نهال را با شرایط حمل ونقل آن زمان که گاری و درشکه بوده، به ایران انتقال داد و اقدام به احداث باغ چای در لاهیجان و کلارآباد نمود (سال ۱۲۷۹ هـ ش) این عمل او مورد مخالفت عده کثیری که از جانب برخی محافل تحریک می شدند قرار گرفت و حتی در بعضی از موارد منجر به کندن نهال ها و ویران کردن باغات شد .
ضمناً چون بهره برداری از باغات چای پس از پنج سال از غرس نهال دو ساله آغاز می شود و کشاورزان در آن زمان نیز آشنایی کافی در امور کاشت، داشت و برداشت نداشتند لذا علاقه و تمایل به کشت چای نشان نمی دادند اما کاشف السلطنه با تحمل مرارت های زیاد و رویارویی با موانع مادی و مشکلات اجتماعی شرایط گسترش احداث باغهای چای در واحد سطح را فراهم کرد و با ایجاد انگیزه، زمینه علاقمندی کشاورزان به کشت چای را بوجود آورد .
نخستین بار تعدادی از کشاورزان در حومه شهر لاهیجان (چارخانه سر) کشت چای را آغاز کردند و به تدریج در سایر نقاط استان گیلان گسترش یافت بطوریکه در سال ۱۳۱۹ مساحت باغات چای به ۶۰۰ هکتار رسید . روند توسعه تدریجاً ادامه داشت تا اینکه در سال ۱۳۳۷ دولت ایران اقدام به تأسیس سازمان چای کشور نمود تا کشاورزان چایکار و صاحبان صنعت چایسازی را تحت حمایت قرار دهد. در حال حاضر سطح زیر کشت چای حدود ۳۲۰۰۰ هکتار می باشد که در بیش از ۹۰۰ قریه در شهرهای صومعه سرا ، فومن ، شفت ، رشت ، لاهیجان ، آستانه اشرفیه ، سیاهکل ، لنگرود ، رودسر و املش در استان گیلان و شهرهای رامسر و تنکابن تا حوالی چالوس در استان مازندران به طول حدود ۲۰۰ کیلومتر بصورت نامنظم و مجزا با فواصل کم و زیاد و دور و نزدیک با جاده اصلی بصورت پراکنده قرار گرفته و هم اکنون حدود ۶۰۰۰۰ خانوار در کشت و کار این محصول اشتغال دارند .